بزرگ‌ترین ذخایر نفت و گاز و زغال سنگ در افغانستان به مرحله استخراج رسید

مسئولان اداره معادن و پترولیم فاریاب می گویند که این ولایت با کیفیت ترین معدن طلا، بزرگ‌ترین معادن نمک، مرمر، نفت و گاز و زغال سنگ را دارد که به تازگی استخراج زغال سنگ آن آغاز شده و سایر معادن نیز به زودی فعال می شود. همزمان با شروع استخراج آنها هزاران تن در این ولایت مشغول کار می شوند.

به گزارش ایران اکونومیست از خبرگزاری آوا، امان الله شیدایی رئیس معادن و پترولیم فاریاب امروز یکشنبه گفت: یک معدن زغال سنگ فاریاب را در شهرستان خیبر افتتاح کردیم که در جریان آن صدها نفر مشغول کار شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 
به گفته او، این معدن در روستای «بند یخک» خیبر قرار دارد که بزرگترین معدن زغال سنگ فاریاب را تشکیل می دهد.
 
شیدایی گفت که معدن بزرگ زغال سنگ شهرستان خیبر حدود ۱۰ سال پیش به ثبت رسید؛ اما به دلایل ناامنی هیچ شرکتی موفق به استخراج آن نشده بود و بعضا مردم محلی از آن استفاده می کردند.
 
رئیس معادن و پترولیم فاریاب افزود: معدن زغال سنگ «بند یخک» در ۸۳ کیلومتری شهر میمنه؛ مرکز ولایت فاریاب در دامنه کوه های تیربند ترکستان واقع شده است.
 
«این معدن دو متر عرض، ۴۰۰ متر عمق و صدها کیلومتر طول دارد. بر اساس پیش‌بینی کارشناسان وزارت معادن، این معدن ادامه زغال سنگ بلخاب است که تا کوتل سبزک هرات ادامه دارد.»
 
شیدایی گفت که سه روز پیش قراردادی با شرکت مهر خاتم الانبیا صورت گرفته و قرار است پنج هزار تن زغال سنگ که هر تن آن سه هزار افغانی در نظر گرفته شده، طی دو ماه آینده از معدن شهرستان خیبر استخراج و در برابر آن ۳۰ کیلومتر مسیر این معدن را بسازد.
 
او اضافه کرد که دو ماه بعد با ساخت راه برای این معدن، دوباره با شرکت های تجارتی دیگر این معدن را قرارداد می کنیم که پس از آن استخراج اساسی آن آغاز می گردد.
 
رئیس معادن و پترولیم فاریاب تاکید کرد که این معدن زغال سنگ شهرستان خیبر ظرفیت کار همزمان صد شرکت برای استخراج را دارد که هزاران تن در فاریاب مشغول کار خواهند شد.
 
رئیس معادن گفت: در مراحل نخست عملیات اجرایی هستیم و هر قدر عمق معدن زیادتر شود، کیفیت آن افزایش می یابد. فعلا هم زغال فاریاب درجه پایین‌تر از بلخاب و بلندتر از سمنگان و بغلان را دارد.
 
رئیس معادن و پترولیم فاریاب همچنین گفت که فاریاب علاوه بر معدن بند یخک، یک معدن زغال سنگ دیگر نیز در شهرستان خیبر در چهل و پنج کیلومتری شهر میمنه دارد که زغال سنگ آن از کیفیت پایین‌تری برخوردار است و تنها در کوره های خشت پزی خود فاریاب استفاده می شود.
 
او اضافه کرد که تنها زغال در فاریاب وجود ندارد؛ بلکه این ولایت بزرگترین معادن طلا، نمک، گچ، مرمر و نفت و گاز را دارد که در آینده نزدیک تمامی شان به قرارداد سپرده می شوند.

معدن نمک
شیدایی تصریح کرد که معدن نمک فاریاب در شهرستان اندخوی قرار دارد که معدن درجه دوم نمک سطح جهان را تشکیل داده و از صد سال بدین سو در این ولایت شناسایی شده است.
 
او گفت که این معدن بزرگ نمک در میان ریگزارها قرار دارد و در حال حاضر از سوی دولت استخراج شده و به فروش می رسد.
 
معدن گچ
رئیس معادن و پترولیم فاریاب همچنین گفت که یک معدن بزرگ گچ در ولسوالی شیرین تگاب این ولایت قرار دارد که هنوز برای استخراج با شرکتی قرارداد امضا نشده و قرار است در آینده نزدیک قرارداد آن امضا شود.
 
معدن طلا
شیدایی اضافه کرد که یک معدن طلا با کیفیت بالاتر از طلای عربی در لولاش مرکز ولسوالی کوهستانات این استان وجود دارد که طلای با عیار بیست و چهار دارد و به زودی به شرکت ها برای استخراج سپرده می شود.
 
معادن سنگ مرمر، نفت و گاز
رئیس معادن و پترولیم فاریاب همچنین گفت که معدن سنگ مرمر در شهرستان خیبر و  نفت و گاز در شهرستان های قیصار و اندخوی قرار دارند که هنوز استخراج آنها نیز آغاز نشده است.
 
شیدایی در پایان گفت که با آغاز استخراج تمامی معادن فاریاب این ولایت به مرکز تجارت مبدل خواهد شد، فقر و بیکاری نیز ازبین رفته و شهروندان آن مشغول کار می شوند.
 
این در حالی است که سال های پیش نیز مسوولین محلی فاریاب گفته بودند اگر بر استخراج ذخایر نفت و گاز این ولایت سرمایه گذاری شود، افغانستان به یکی از صادرکنندگان نفت و گاز در منطقه مبدل خواهد شد.
 
فاریاب ذخایر بزرگ نفت و گاز کشور را دارد و اگر این ذخایر استخراج شود، افغانستان از نگاه تولید نفت و گاز خودکفا خواهد شد و نفت و گاز اضافی اش را صادر خواهد کرد.
 
علاوه بر این، اکساید سیلیکان، پولی میتال، جغل خاکدار، ریگ صحرایی، سلفر و پولی میتال از دیگر ذخایر معدنی ولایت فاریاب را تشکیل می دهند که تاکنون استخراج آنها آغاز نشده است.

 

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: افغانستان

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: افغانستان معدن زغال سنگ شهرستان خیبر استخراج آن مشغول کار نفت و گاز یک معدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۶۷۲۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این سَم را فقط با یک تلفن درب منزل تحویل بگیرید!

پدیده عجیب و البته نامطلوب‌ ارسال قلیان به خانه‌ها روزبه‌روز ‌بیشتر رونق می‌گیرد.

به گزارش مشرق، خوب می‌دانند چطور جلوی در و پیش از آنکه زنگ خانه مشتری را بزنند، جلز و ولز زغال را بلند کنند. در چپاندن قلیان توی باکس‌های موتورسیکلت‌شان هم مهارت دارند و می‌توانند قلیان‌های چند متری را صحیح و سالم به مقصد برسانند.

آنها دلیوری قلیان هستند؛ صاحب شغل نوپایی که بساط قلیان و دود و دم را به خانه‌های مشتریان می‌رساند تا اگر حال و حوصله رفتن به سفره‌خانه و قهوه‌خانه ندارند، در همان ایوان یا پذیرایی منزل‌شان بی‌زحمت و بی‌دردسر از قلیان‌های گرگرفته و آماده کام بگیرند.

برای ایلیا و همکارانش اهمیتی ندارد که خدمات آنها کوچک‌ترهای خانواده را هم با قل قل قلیان و بوی تنباکو آشنا می‌کند و بدون آنکه پای‌شان به تخت قهوه‌خانه برسد، در جمع‌های خانوادگی خود شاهد مزمزه حلقه‌های دود نارگیل و دارچین و هلو یخی خواهند بود. آنها دلیوری قلیان هستند و به سرعت برق و باد قلیان را با زغال روشن به مشتری می‌رسانند.

به گزارش همشهری، عمو داوود، بند و بساط قلیان و کاغذی را که آدرس توی آن نوشته شده، به او می‌دهد و دوباره مشغول رفع و رجوع مشتریان داخل قهوه خانه می‌شود. خیالش راحت است و می‌داند که ایلیا کارش را خوب بلد است. ایلیا به سمت موتورسیکلت یاماهای نونوارش می‌رود که حاشیه خیابان روبه‌روی قهوه‌خانه پارک کرده است.

در فلزی باکس جاداری را که روی ترک‌بند موتورسیکلتش نصب کرده، برداشته تا موقع حرکت با قلیان برخورد نکند. کف باکس هم پارچه کنف‌مانندی پهن کرده تا موقع لرزش و سکندری خوردن موتورسیکلت سر و تنه قلیان روی هم نلغزد. با احتیاط کوزه چوبی قلیان را وسط باکس می‌گذارد و شیلنگ یک‌بار مصرف و بطری آب را طوری در گوشه و کنارش جا می‌دهد که هر قدر از لابه‌لای خودروها و موتورسیکلت‌ها لایی بکشد، کوزه یک سانتی‌متر هم جابه‌جا نشود.

روی سری پر از تنباکو سرپوش گذاشته‌اند و سرپوش را هم با کاغذ آلومینیومی پوشانده تا تنباکوها بیرون نریزد، اما محض احتیاط علاوه بر پاکت تنباکوی دوسیب اضافه‌ای که مشتری سفارش داده، کمی هم تنباکوی باز و پرپر شده توی ظرف دربسته‌ای گذاشته تا اگر تنباکو از سری قلیان کمی سرریز کرده بود، آن را میزان کند. قوطی پر از زغال‌های خودسوز و فندک را هم که کنار شیلنگ می‌چپاند راه می‌افتد.

به سرخی زغال لیمو

کوچه‌پسکوچه‌های محل را مثل کف دستش می‌شناسد. آدرس مشتری هم دور نیست و برای تحویل سفارش فقط باید چند کوچه و خیابان فرعی را طی کند. مقابل مجتمعی آپارتمانی می‌ایستد. تند و فرز بدنه و سری و شیلنگ را روی کوزه چوبی سوار می‌کند، آب توی کوزه می‌ریزد و درحالی‌که زنگ طبقه چهارم را می‌زند، فندک گوشه باکس را روی قطعات مکعبی زغال‌های خودسوز می‌گیرد. تا مشتری خود را به حیاط برساند، زغال‌های خودسوز داغ و سرخ شده، توی ظرف استوانه‌ای منفذدارشان به جلز و ولز افتاده‌اند.

مشتری جوانکی ۲۰-۱۹ ساله است، ولی انگار قلیانی قهاری است و با نیم‌نگاهی به زغال‌ها چشم‌های کشیده‌اش تنگ و ابروهای قیطانی‌اش در هم فرو می‌رود: «من که به آقا داوود گفتم از زغال‌هایی بگذارد که توی منقل سرخ می‌کند.

از محل سفارش می‌دهم که زغال فوری مصرف نکنم دیگر.» جواب ایلیا در آستینش است: «داداش! تو وقتی زنگ می‌زنی غذا برات بیارن، توی ظرف چینی میارن!؟ ظرف‌شان یک‌بار مصرف است دیگر!» هنوز تاب ابروی جوانک باز نشده. ایلیا بسته تنباکوی اضافه را به طرف او می‌گیرد و می‌گوید: «برو کام بگیر می‌فهمی چی برایت آورده ام.

من زغال خام دست مشتری نمی‌دهم. خیالت راحت. آنها را از زغال‌های لیموی عمو داوود هم بهتر سرخ کردم.» انگار دورهمی‌شان خانوادگی است و هر بار که پنجره طبقه چهارم باز می‌شود، ۴-۳ پسربچه پرشروشور در قاب آن رخ نشان می‌دهند.

بگویید پیک موتوری قهوه‌خانه

عمو داوود سفارش کرده ایلیا از مشتریانی که بچه محل هستند کارت ملی و مدرک شناسایی نگیرد و هزینه سرویس قلیان را هم موقع پس گرفتن قلیان حساب کند.

محدوده‌ای هم که سرویس می‌دهند همان کوچه و خیابان‌های مرکز شهر و حوالی قهوه‌خانه است و اگر سفارش از شمال و جنوب شهر داشته باشند، باید از همکاران عمو داوود که در آن حوالی سرویس ارسال قلیان دارند، کمک بگیرند.

مشتری یک شبانه‌روز می‌تواند قلیان را پیش خود نگه دارد و ایلیا فردا ساعت ۱۲ برای پس گرفتن آن محمد، شاگرد افغانستانی قهوه‌خانه را می‌فرستد. محمد از ایلیا کم‌سن و سال‌تر است، ولی از چاق کردن قلیان نارگیل و دارچین و هلو یخی تا به دود آوردن قلیان‌های لایو و شب‌های مسکو را فوت آب است.

گاهی که مشتریان تعداد سرویس‌های قلیان بیشتری می‌خواهند عمو داوود، محمد را هم به مهمانی‌های آنها می‌فرستد تا در محل و فوری و گیراندن زغال و به دود آوردن قلیان را برای مشتریان انجام دهد، اما دلیوری قهوه‌خانه عمو داوود فقط ایلیاست که در مدت ۷-۶ ماهی که سرویس قلیان را به منزل مشتریان می‌رساند هیچ‌کس ناراضی نبوده است.

البته خدمات حضوری محمد ۱۰۰ هزار تومان به نرخ ۵۰۰ هزار تومانی سرویس دلیوری قلیان اضافه می‌کند. ایلیا شغلش را «پیک موتوری قهوه‌خانه» معرفی می‌کند و چندان به مذاقش خوش نمی‌آید که شغل او را با اصطلاحات دهان‌پرکنی مانند دلیوری بشناسند.